Kąpały się wiły w Noc Kupały, kąpały się w Noc Kupały wiły, brały chłopców w taniec oszalały, każdy chłopiec w tańcu był im miły. Brały chłopców w taniec oszalały i czarami swymi ich mamiły.
Zapłonęły ogniska rozpalone pochodniami, ku rzece ściągali już mieszkańcy okolicznych siedlisk. Przy starym, rozłożystym drzewie, tuż nad brzegiem rzeki, niewiasty wianki pleść poczęły, mężczyźni znosili chrust, dzieci pląsały w wodzie igrając z wodnikami w ich królestwie. Z izbicy drewnianej wieży strażniczej, pilnującej brodu i przystani prastarej, spoglądali na przygotowującą się do świętowania brać lokalni kapłani, na znak których muzyka słowiańska, stara i mocy świętej pełna, wkrótce nad łąkami rozbrzmiała. Continue reading